Βαθύ υποβρύχιο κυνήγι στα γκρέμια....

Πάντα υπάρχει το ένστικτο αυτοσυντήρησης ή επιβίωσης θα έλεγε κάποιος καλύτερα...είναι αυτό που μας κάνει ν' ανατριχιάζουμε μπροστά στα γκρέμια ...μπροστά στο χάος πραγματικό και φανταστικό, που χάσκει λίγα εκατοστά μπροστά μας ...

Καλά όλα αυτά στην στεριά...εκεί που τα πόδια πατούν σταθερά ...ο υπολογισμός των αποστάσεων με τα μάτια είναι ακριβής και οι αναπνοές απεριόριστες....στο βυθό όμως;
τι μπορεί να σημαίνει βυθίζομαι……πλανάρω στη δική μας ορολογία, στα γκρέμια....κατρακυλώ μαζί με τα μικρόψαρα και αναζητώ......με τα μάτια τον ακαθόριστο μεγάλο όγκο που πλησιάζει ..... προσπαθώ να ξεδιαλύνω το σχήμα του κυρίως με το ένστικτο...μοναδικό και αρχέγονο ...φυτευμένο μέσα στο DNA των κυνηγών και αναμιγμένο με εμπειρίες...φήμες ……αναμνήσεις ....όνειρα !!!!!

Περιμένοντας το μεγάλο αρπακτικό ...τη συνάντηση μαζί του ...!!! ποιος θα αιφνιδιάσει ποιόν.....ποιος θα νικήσει ποιόν ; ο υποβρύχιος κυνηγός με την ανάσα των ελάχιστων λεπτών ή δευτερολέπτων.....την αιωρούμενη υποξία .....το δυνατό χτύπο της καρδιάς του, που ηχεί στα μαύρα νερά τα κρυμμένα από τον ήλιο και απέναντι του ο μεγάλος αεικίνητος θηρευτής των μπλε να ξεπροβάλει...αγέρωχος μέσα στο φυσικό του χώρο, έτοιμος ν' αρπάξει οτιδήποτε ανήκει στην τροφική του αλυσίδα και ν' απομακρυνθεί ακαριαία απέναντι σε ότι νιώσει απειλή….

Ένα το ζητούμενο και ένα το κρατούμενο: ¨Όνειρα ...μόνο όνειρα...βαθιά μπλε όνειρα....σε βυθίζουν στο σκοτάδι της αβύσσου και σε σηκώνουν στο "παρά ένα" στο φως της επιφάνειας !!!! Ένας αέναος αγώνας πάλης μέσα στο μπλε....στιγμές που δεν υπάρχει τίποτε άλλο να νιώσεις...ν' ακούσεις ...να σκεφτείς...δεν υπάρχει εδώ πόνος, λύπη, χαρά, ευτυχία …..τίποτε από όλα αυτά …….απλά κυριαρχεί η δυνατή μάχη ....!!!

Ένας επικός ύμνος στο θαλασσινό ταξίδι.... στην περιπέτεια και φυσικά στο "vivere pericolosamente" !!!