Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: ΕΝΑΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ & ΗΘΟΥΣ.






Πολλοί θα ευχηθούν για το φετεινό Πάσχα: υγεία, ευτυχία, λεφτά, δουλειές, καλοκαιρία να πάμε στη Μύκονο, να ψηθεί καλά το αρνί και να πετύχει η βαφή των αυγών και πολλά άλλα όμορφα και λιγότερο όμορφα…।

Θα ήταν πραγματικά δύσκολο το να ευχηθώ κάτι αντίστοιχο, όπως θα ήταν εξίσου δύσκολο το να μην ευχηθώ κάτι αυτές τις μέρες…

Όμως, έχοντας μπροστά μου τις επιστολές του Κώστα Περρίκου[1], συλλογιέμαι πόσοι απ' τους αναμορφωτές της σημερινής Ενωμένης Ευρώπης, πόσοι απ' αυτούς που κινούν τα ορατά και αόρατα νήματά της θα είχαν την ψυχή να μιλήσουν με το λόγο του, τη στιγμή που τους σημάδευαν 6 γερμανικά τυφέκια στον χώρο εκτελέσεων της Καισαριανής;

Η κυρία Angela Merkel θα μπορούσε ίσως;

Ένας Έλληνας αξιωματικός, όμως στις 4.02.1943 διακόσμησε με το αίμα του τον δρόμο στον οποίο σήμερα θα έπρεπε να πορεύονται…... Όπως και αν πορεύονται... Όπως ελπίζει όλη η ανθρωπότητα ότι θα πρέπει να τον πορευτούν σήμερα……….

Τα λόγια μου φτωχαίνουν και η γλώσσα δεν βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις να εμβαθύνει τα απλά - για πολλούς - νοήματα που περιέχονται μέσα στις επιστολές του Κ।Π.

............................................................................................

ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΒΕΡΩΦ. 23.11943 (το πρώτο γράμμα προς τα τρία ανήλικα παιδιά του:

«Ο θεός θέλησε να μεγαλώσετε δίχως πατέρα. Σύμφωνα με την απόφαση του Στρατοδικείου, ο πατέρας σας υπήρξε ένας εξαιρετικά επικίνδυνος εγκληματίας ένας απαίσιος τρομοκράτης, αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Ο πατέρας σας είχε άλλες επιδιώξεις. Επίστευε σε υψηλά ανθρωπιστικά ιδεώδη. Η σκέψη του ξεπερνούσε τα στενά όρια της πατρίδας μας. Εκείνο κυρίως που τον χαρακτήριζε ήταν η αγάπη του προς όλους τους ανθρώπους δίχως εξαίρεση.

Βρέθηκε όμως στην δίνη ενός πολέμου και πιστεύοντας στα ιδανικά του ενόμισε πως θα μπορούσε να συμβάλει ακόμη και όταν ο πόλεμος βρισκόταν στο ζενίθ του στην προπαρασκευή του κόσμου για την πραγματοποίηση της Διεθνούς Συνεργασίας που αποτελεί προϋπόθεση της Ειρήνης και ευημερίας ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Ο πατέρας σας έπεσε για την λευτεριά της Πατρίδας μας. Έφυγε από τον κόσμο με την ικανοποίηση πως αν δεν έκανε το χρέος του όσο έπρεπε, πάντως το έκανε όσο μπορούσε. Το χρέος αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Αν ζούσε, θα εξακολουθούσε τις προσπάθειές του και κατά την περίοδο της Ειρήνης.

Δουλέψτε για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ευημερήσουν οι άνθρωποι, να ΕΝΩΘΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, να ειρηνεύσει και να ευτυχήσει ο κόσμος.

Δουλέψτε για να καταργηθούν οι τεχνητοί φραγμοί που παρεμποδίζουν και σε άπειρες περιπτώσεις ματαιώνουν την πρόοδο των αξίων.

Δουλέψτε για την επικράτηση της Δημοκρατίας.

Αφιερώστε την ζωή σας στην Ελλάδα και την ανθρωπότητα.

Η θέλησις, η υπομονή, η εγκαρτέρηση, ο αλτρουϊσμός, η φιλοπατρία, το θάρρος, η αυτοθυσία, η αξιοπρέπεια και η σεμνή περηφάνια αποτελούσαν ολόκληρη την περιουσία μου και αυτά σας κληροδοτώ.

Φυλακές ΑΒΕΡΩΦ

Κελί 12

Κ. Περρίκος

.............................................................................

4/2/43 (Η τελευταία του επιστολή τα χαράματα, λίγο πριν την εκτέλεση του στο σκοπευτήριο Καισαριανής):

ώρα 5:20

Εγκαταλείπω τον κόσμο χωρίς μίση και κακίες. Αγωνίσθηκα για την πατρίδα μου. Για την δικιά τους πατρίδα αγωνίζονται κι εκείνοι οι οποίοι με καταδίκασαν. Θα ήθελα το αίμα μου να μην μας χωρίσει αλλά να μας ενώσει στο μέλλον με τους σημερινούς αντιπάλους.

Κ। Περρίκος.

.....................................................................................................................................

Σύμφωνα με τα παραπάνω ο Κ.Π νόμιζε πως θα μπορούσε να συμβάλει στην προπαρασκευή του κόσμου για την πραγματοποίηση της διεθνούς συνεργασίας, που αποτελεί προϋπόθεση της ειρήνης και της ευημερίας ολόκληρης της ανθρωπότητας……

Πράγματι, ο ήρωας της αντίστασης ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, για την οποία θυσίασε τη ζωή του, είχε το ψυχικό σθένος και την ωριμότητα, να διακηρύξει την πίστη του στο όραμα της Eνωμένης Eυρώπης, λίγο πριν την εκτέλεσή του.

Ο σταυρός του Γολγοθά αποτέλεσε και αποτελεί έως σήμερα ένα συμβολισμό πορείας αγώνων και κυρίως ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ & ΗΘΟΥΣ σε όσους ξεχνούν ή σκέπτονται να ξεχάσουν.!!!!

Εξάλλου η σεμνότητα των μεγάλων πράξεων αναδεικνύει τη δυναμική να μην παρουσιάζεται ούτε σαν δόγμα επί άμβωνος, ούτε σαν συνταγή λύτρωσης οριοθετημένων πανηγυρικών....... όμως μπορεί να σημαίνει την καταξίωση μιας άλλης κλίμακας συλλογισμών, που μπορούν να ξεφεύγουν από τη βία και την αναλήθεια…και ο καθένας μας τότε μπορεί να σταθεί ευθαρσώς απέναντι σ’ αυτή και να ορίσει κατά πόσο «μετράει» στη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ……


1] Μία από τις κορυφαίες αντιστασιακές πράξεις κατά των Γερμανών κατακτητών και των Ελλήνων συνεργατών τους ήταν η πολύνεκρη ανατίναξη του κτιρίου της ναζιστικής «Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης» (ΕΣΠΟ) στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος. Το εγχείρημα έφερε σε πέρας στις 20.09.1942 μια ομάδα αποφασισμένων ανδρών και γυναικών της αντιστασιακής οργάνωσης «Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων» (ΠΕΑΝ).

29 μέλη της ΕΣΠΟ και 48 Γερμανοί στρατιωτικοί έχασαν τη ζωή τους. Ο αρχηγός της ΕΣΠΟ Σπύρος Στεροδήμος ανασύρθηκε βαρύτατα τραυματισμένος και εξέπνευσε λίγες μέρες αργότερα. Η ναζιστική οργάνωση, μετά το πλήγμα, διαλύθηκε και μαζί η φιλοδοξία για ένα σχηματισμό ελλήνων εθελοντών waffen ss.

Σχεδόν αμέσως, η Γκεστάπο εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών της βομβιστικής επίθεσης. Χρειάστηκαν τη συνδρομή ενός προδότη υπαξιωματικού της Χωροφυλακής, του Πολύκαρπου Νταλιάνη, για να εξαρθρώσουν στις 11.11.1942 τον επιχειρησιακό πυρήνα της ΠΕΑΝ. Περρίκος, Μπίμπα, Μυτιληναίος και Γαλάτης συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στα ανακριτικά γραφεία της Γκεστάπο στον Πειραιά. Παρότι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, δεν λύγισαν και δεν μίλησαν.. Η Ιουλία Μπίμπα μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και καρατομήθηκε δια πελέκεως. Ο προδότης Νταλιάνης σκοτώθηκε αργότερα από αντιστασιακούς.

Η είδηση της ανατίναξης του κτιρίου της ΕΣΠΟ πέρασε γρήγορα τα σύνορα της Ελλάδας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Λονδίνου και Μόσχας μίλησαν με ενθουσιασμό για το εγχείρημα, χαρακτηρίζοντάς το ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη.

Ο Κ. Περρίκος στην απολογία του αναλαμβάνει την ευθύνη για όλα, σε μια υπέρτατη χειρονομία αυτοθυσίας και απαράμιλλου ηρωισμού(μαρτυρία Ιωάννας Τσάτσου). Απολογείται λέγοντας: «Είμαι Έλληνας Αξιωματικός. Υπερηφανεύομαι για το χτύπημα που σας έδωσα. Το έκανα με την ιδέα πως έπρεπε να το κάνω χάριν της πατρίδας μου. Για το μεγαλείο της, δίνω την ζωή μου». Όταν ο Γενικός Επιθεωρητής του Γερμανικού Στρατοδικείου ήλθε μαζί με άλλους αξιωματικούς να τον παραλάβουν από το κελί του στις 5:20 το πρωί για να τον οδηγήσουν στο θάνατο και την αθανασία, η νυχτερινή σιωπή των φυλακών Αβέρωφ σχίσθηκε από την κραυγή του ήρωα προς τους συγκρατουμένους του: «Παιδιά με παίρνουν για εκτέλεση. Κουράγιο! Γρήγορα έρχεται η Νίκη και η Λευτεριά! Ζήτω η Ελλάς!». Όταν λίγες ώρες αργότερα ο συνήγορος του Περρίκου επεσκέφθη τον Επιθεωρητή Λάγκε, ηλικιωμένο εξ επαγγέλματος υπάλληλο των Γερμανικών Στρατοδικείων, για να τον ρωτήσει σχετικώς με την τύχη του θανατοποινίτη, ο Γερμανός αυτός δεν μπορούσε να κρύψει την συγκίνησή του για το θέαμα, στο οποίο είχε παραστεί. «Er Starb den heldemtot» («απέθανεν ως ήρωας» ), είπε. Η εκτέλεση του Περρίκου ανακοινώθηκε ως κάτωθι από τις εφημερίδες των Αθηνών.

«Δι αποφάσεως του παρά τω Στρατιωτικώ Διοικητή Νοτίου Ελλάδος Στρατοδικείου υπό ημερομηνίαν 31.12.1942, ο Κων/νος Περρίκος, αξιωματικός της Αεροπορίας, γεννηθείς εν Χίω την 23.4.1905 κατεδικάσθη μεταξύ άλλων λόγω απαγορευμένης οπλοφορίας και κατοχής εκρηκτικών υλών, ως και λόγω συντάξεως και διαδόσεως προπαγανδιστικών εντύπων, εις θάνατον και 15ετή ειρκτήν. Ο καταδικασθείς ήτο είς εκ των ενόχων της δυναμιτιστικής αποπείρας της οδού Πατησίων, ως οργανωτής δε κόμματος εχθρικού προς τον Άξονα, προέτρεψεν εις απεργίας και εκδηλώσεις εναντίον των Γερμανών. Η απόφασις εξετελέσθη την 4.2.43 διά τυφεκισμού». Η ληξιαρχική πράξη θανάτου υπ΄αρ. 444/2/43 αναφέρει ότι ο Κ. Περρίκος, αξιωματικός της Αεροπορίας, εξετελέσθη την 4.2.1943 συνεπεία της από 31.12.1942 αποφάσεως του Γερμανικού Στρατοδικείου.

Ο Κ.Π, ως αξιωματικός την περίοδο Μεταξά συνελήφθη και φυλακίστηκε για τις ιδέες του. Στη δίκη που ακολούθησε, δικαιώθηκε και αθωώθηκε, αλλά η Αεροπορία τον απέταξε από τη δύναμη της, την 27.4.1935 σε ηλικία 30 ετών, με το βαθμό του Υποσμηναγού. Αν και η Πατρίδα τον πίκρανε, ο ίδιος δεν φάνηκε διόλου μικρόψυχος:

Στις 15.9.1938 με επιστολή αίτησης του προς τον τότε κυβερνήτης χώρας και τον Υπουργό Αεροπορίας, επειδή διέβλεπε να πλησιάζει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ζητεί: «εν όψει των επερχομένων διεθνών γεγονότων ζητώ να ανακτήσω το δικαίωμα να πολεμήσω υπέρ της Ελλάδος, δικαίωμα ούτινος εστερήθην, διότι ευτυχώς δεν είχον και δεν απέκτησα αλλοίαν περί του στρατιωτικού όρκου και των καθηκόντων μου αντίληψιν. Διά την ανάκτησιν του πολυτίμου τούτου δικαιώματος θα ήρκει ως κάλλιστα γνωρίζετε η έγγραφη μου εις τα στελέχη της εφεδρείας».

Με την κήρυξη του πολέμου την 28.10.1940 επανέρχεται απευθυνόμενος στο Υπουργείο Αεροπορίας Γραφ. Επιτελάρχου με την υπ αριθμό Πρωτοκόλλου 47470/30.10.1940 αίτησή του και ζητεί την ανάκληση του στην ενεργό υπηρεσία και γράφει: «Ως ήτο φυσικό την πρωΐαν της 28ης Οκτωβρίου παρουσιάσθην αυθορμήτως εις το αρμόδιο Γραφείο του καθ υμάς Υπουργείου και παρεκάλεσα όπως μου επιτραπεί να εκπληρώσω το ύψιστον προς την πατρίδα καθήκον μου. Ατυχώς μου εδόθη αόριστος απάντησις. Μετ? αναμονήν δυο ημερών επανέρχομαι εγγράφως επί της αιτήσεώς μου ταύτης με την παράκλησην όπως γίνουν δεκταί αι υπηρεσίαι μου υφ οιανδήποτε ιδιότητα, νυν ότε και εις ξένους φιλέλληνας ενδέχεται να επιτραπή όπως αγωνισθούν υπέρ της Ελλάδος». Η αίτηση έγινε δεκτή την 23.11.1940


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου