Δύσκολοι καιροί με τα πολλά μποφόρ αυτές τις μέρες (22.08.2009), οπότε μια καλή ευκαιρία να μιλήσω για την ταινία: Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ - THE PERFECT STORM
Υπόθεση:
Το Gloucester της Μασαχουσέτης είναι εδώ κι αιώνες ένα από τα κύρια λιμάνια στο Βόρειο Ατλαντικό. Ο Billy Tune είναι καπετάνιος και βετεράνος ψαράς του Andrea Gail, ενός μικρού αλιευτικού σκάφους.Τον τελευταίο όμως καιρό δεν πάει καλά και πείθεται ότι για να πιάσει καλή ψαριά πρέπει να καταφύγει σε μια απομακρυσμένη θαλάσσια περιοχή, γνωστή για τ’ αποθέματά της, προσλαμβάνοντας τους καλύτερους ψαράδες για να τον συνοδέψουν.
Όταν ακούει στον ασύρματο προειδοποιήσεις για μια μικρή καταιγίδα αποφασίζει να συνεχίσει την πορεία του. Οι καιρικές συνθήκες όμως χειροτερεύουν διαρκώς εγκλωβίζοντας το μικρό ψαράδικο στην χειρότερη καταιγίδα στην καταγεγραμμένη ιστορία.
Όλοι οι ψαράδες χάνονται στα κύματα....
Είναι πραγματικά τραγικό να σκέφτεσαι ότι άνθρωποι χάνονται, πόσο μάλλον με τόσο σκληρό τρόπο, στον αγώνα τους για την βιοπάλη...για την επιβίωση.... Η ταινία παραμένει εξαιρετικά δραματική. Μια θαλασσινή ιστορία, όχι της Μυκόνου ή της Ibiza με χλιδάτες αμμουδιές και ξαπλώστρες προπληρωμένες από την προηγούμενη μέρα και καπετάνιους του "γλυκού νερού" και των πολλών ευρώ, που αναπαύονται πίσω από την ασφάλεια των μεγάλων ταχύπλοοων σκαφών...!
Αυτό που υπάρχει μπροστά μας στην ταινία είναι η θάλασσα και οι κλιμακωτές αντιδράσεις της, που επεκτείνονται και στους ψαράδες της ιστορίας μας...αναγκαζόμαστε να τους κρίνουμε, επομένως να ψηλαφίσουμε στον εσωτερικό τους κόσμο. Κατά συνέπεια τις δραματικές στιγμές δεν μπορούμε παρά να ταυτιστούμε μαζί τους.
Να νιώσουμε το φόβο και την αγωνία τους και το πιο σημαντικό την λαχτάρα τη ώρα του τέλους ... να μοιραστούν όσα δεν πρόλαβαν μ’ αυτούς που αγαπούν και βρίσκονται μακριά τους.
Μια καθαρά ανθρωποκεντρική ταινία....μια πραγματικά όμορφη ταινία..!
Θα σταθώ στην τελευταία σκηνή που το Αndrea Gail αναποδογυρίζει και ενώ βυθίζεται, ο καπετάνιος Tune, αφού εξασφαλίσει την έξοδο προς την επιφάνεια του φίλου του ...κοιτάζει ψηλά και παίρνει την μεγάλη απόφαση...επιστρέφει ξανά μέσα στο σκάφος...!
Τι μπορούμε να μάθουμε απ' αυτή την πράξη του;
Την πάλη σαν επανάκτηση της ζωής... η καταιγίδα ξεκινά εκεί που την τελευταία λέξη έχει η προσπάθεια, ο αγώνας...υπέρβαση στο οντολογικό όριο και στην φυσική απαγόρευση...η καταιγίδα μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο (ήσυχο και ασφαλή) που ζούμε...ο κόσμος της φθοράς ξεπερνά τα σύνορα της αφθαρσίας...
Αυτή η αξέχαστη(τουλάχιστον για ορισμένους) σκηνή στο τέλος είναι συ-γκλο-νι-στι-κή με την έννοια , ότι ο καπετάνιος δεν εγκαταλείπει το σκάφος του, δηλαδή το όραμα του ..μένει σε αυτό με κόστος την ίδια του τη ζωή και το αγκαλιάζει και ...αυτό του εξασφαλίζει τη μόνη οδό για την Ανάσταση, την προσωπική Ανάσταση, που μπορεί να διεκδικήσει ο καθέναςε μας..!
Ένα σημείο αγάπης; ίσως..! πάντως το μόνο σίγουρο μια ατμόσφαιρα γεμάτη μαγεία και αισθησιασμό...η θάλασσα ξανα-ιδωμένη με το βλέμμα μιας απόλυτης αθωότητας, που εξαγνίζει ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο.. !
Τι συμβολίζει άραγε η πράξη του καπετάνιου; μια εγωπαθή και καθαρά εσωστρεφή άσκηση ή μια διάσπαση και αναμόρφωση του σε κάτι μοναδικό; Αινιγματική η κρίση ...μια θαλασσινή μεταφυσική...ένας αέναος ανθρώπινος αγώνας απέναντι στις αντιξοότητες....
Θα μπορέσει ποτέ ο άνθρωπος να φέρει τον κόσμο σε αρμονία και συνέχεια με τα όνειρα του;
θα μπορέσει ποτέ να απελευθερωθεί από το μανδύα του φθαρτού και άχαρου;
The perfect storm
Πρεμιέρα 30.06.2000
Σκηνοθεσία Wolfgang Petersen
Συγγραφέας: Sebastian Junger(ομώνυμο βιβλίο)
Παίζουν: George Clooney (Captain Billy Tyne), Mark Wahlberg, Diane Lane, John C. Reilly,
William Fichtner, John Hawkes , Allen Payne, Mary Elizabeth Mastrantonio, Karen Allen,
Cherry Jones, Bob Gunton, Christopher म्च्दोनाल्ड
Υπόθεση:
Το Gloucester της Μασαχουσέτης είναι εδώ κι αιώνες ένα από τα κύρια λιμάνια στο Βόρειο Ατλαντικό. Ο Billy Tune είναι καπετάνιος και βετεράνος ψαράς του Andrea Gail, ενός μικρού αλιευτικού σκάφους.Τον τελευταίο όμως καιρό δεν πάει καλά και πείθεται ότι για να πιάσει καλή ψαριά πρέπει να καταφύγει σε μια απομακρυσμένη θαλάσσια περιοχή, γνωστή για τ’ αποθέματά της, προσλαμβάνοντας τους καλύτερους ψαράδες για να τον συνοδέψουν.
Όταν ακούει στον ασύρματο προειδοποιήσεις για μια μικρή καταιγίδα αποφασίζει να συνεχίσει την πορεία του. Οι καιρικές συνθήκες όμως χειροτερεύουν διαρκώς εγκλωβίζοντας το μικρό ψαράδικο στην χειρότερη καταιγίδα στην καταγεγραμμένη ιστορία.
Όλοι οι ψαράδες χάνονται στα κύματα....
Είναι πραγματικά τραγικό να σκέφτεσαι ότι άνθρωποι χάνονται, πόσο μάλλον με τόσο σκληρό τρόπο, στον αγώνα τους για την βιοπάλη...για την επιβίωση.... Η ταινία παραμένει εξαιρετικά δραματική. Μια θαλασσινή ιστορία, όχι της Μυκόνου ή της Ibiza με χλιδάτες αμμουδιές και ξαπλώστρες προπληρωμένες από την προηγούμενη μέρα και καπετάνιους του "γλυκού νερού" και των πολλών ευρώ, που αναπαύονται πίσω από την ασφάλεια των μεγάλων ταχύπλοοων σκαφών...!
Αυτό που υπάρχει μπροστά μας στην ταινία είναι η θάλασσα και οι κλιμακωτές αντιδράσεις της, που επεκτείνονται και στους ψαράδες της ιστορίας μας...αναγκαζόμαστε να τους κρίνουμε, επομένως να ψηλαφίσουμε στον εσωτερικό τους κόσμο. Κατά συνέπεια τις δραματικές στιγμές δεν μπορούμε παρά να ταυτιστούμε μαζί τους.
Να νιώσουμε το φόβο και την αγωνία τους και το πιο σημαντικό την λαχτάρα τη ώρα του τέλους ... να μοιραστούν όσα δεν πρόλαβαν μ’ αυτούς που αγαπούν και βρίσκονται μακριά τους.
Μια καθαρά ανθρωποκεντρική ταινία....μια πραγματικά όμορφη ταινία..!
Θα σταθώ στην τελευταία σκηνή που το Αndrea Gail αναποδογυρίζει και ενώ βυθίζεται, ο καπετάνιος Tune, αφού εξασφαλίσει την έξοδο προς την επιφάνεια του φίλου του ...κοιτάζει ψηλά και παίρνει την μεγάλη απόφαση...επιστρέφει ξανά μέσα στο σκάφος...!
Τι μπορούμε να μάθουμε απ' αυτή την πράξη του;
Την πάλη σαν επανάκτηση της ζωής... η καταιγίδα ξεκινά εκεί που την τελευταία λέξη έχει η προσπάθεια, ο αγώνας...υπέρβαση στο οντολογικό όριο και στην φυσική απαγόρευση...η καταιγίδα μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο (ήσυχο και ασφαλή) που ζούμε...ο κόσμος της φθοράς ξεπερνά τα σύνορα της αφθαρσίας...
Αυτή η αξέχαστη(τουλάχιστον για ορισμένους) σκηνή στο τέλος είναι συ-γκλο-νι-στι-κή με την έννοια , ότι ο καπετάνιος δεν εγκαταλείπει το σκάφος του, δηλαδή το όραμα του ..μένει σε αυτό με κόστος την ίδια του τη ζωή και το αγκαλιάζει και ...αυτό του εξασφαλίζει τη μόνη οδό για την Ανάσταση, την προσωπική Ανάσταση, που μπορεί να διεκδικήσει ο καθέναςε μας..!
Ένα σημείο αγάπης; ίσως..! πάντως το μόνο σίγουρο μια ατμόσφαιρα γεμάτη μαγεία και αισθησιασμό...η θάλασσα ξανα-ιδωμένη με το βλέμμα μιας απόλυτης αθωότητας, που εξαγνίζει ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο.. !
Τι συμβολίζει άραγε η πράξη του καπετάνιου; μια εγωπαθή και καθαρά εσωστρεφή άσκηση ή μια διάσπαση και αναμόρφωση του σε κάτι μοναδικό; Αινιγματική η κρίση ...μια θαλασσινή μεταφυσική...ένας αέναος ανθρώπινος αγώνας απέναντι στις αντιξοότητες....
Θα μπορέσει ποτέ ο άνθρωπος να φέρει τον κόσμο σε αρμονία και συνέχεια με τα όνειρα του;
θα μπορέσει ποτέ να απελευθερωθεί από το μανδύα του φθαρτού και άχαρου;
The perfect storm
Πρεμιέρα 30.06.2000
Σκηνοθεσία Wolfgang Petersen
Συγγραφέας: Sebastian Junger(ομώνυμο βιβλίο)
Παίζουν: George Clooney (Captain Billy Tyne), Mark Wahlberg, Diane Lane, John C. Reilly,
William Fichtner, John Hawkes , Allen Payne, Mary Elizabeth Mastrantonio, Karen Allen,
Cherry Jones, Bob Gunton, Christopher म्च्दोनाल्ड
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου